POŻEGNANIE PROFESORA ZBIGNIEWA SUDOLSKIEGO
Z głębokim bólem zawiadamiamy o śmierci Profesora Zbigniewa Sudolskiego (1930-2024), wybitnego historyka literatury romantyzmu, biografa, tekstologa, edytora, znawcy kultury polskiej XIX wieku.
Msza św. pogrzebowa w intencji śp. Profesora Zbigniewa Sudolskiego odbędzie się w piątek 19 stycznia o godz. 12:00 w kościele św. Karola Boromeusza na Starych Powązkach.
Profesor odszedł 12 stycznia 2024 roku. Był wieloletnim pracownikiem Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, na którym pełnił między innymi funkcje Dziekana Wydziału i Dyrektora Instytutu Literatury Polskiej. W ramach ILP UW związany z Zakładem Literatury Romantyzmu. Obszerny dorobek naukowy Profesora, obejmujący 48 książek i ok. 200 artykułów, przyczynił się znacząco do utrwalenia pamięci o polskim dziedzictwie literackim i kulturowym. Profesorowi Zbigniewowi Sudolskiemu zawdzięczamy pasjonujące, poparte skrupulatnie zgromadzoną dokumentacją opowieści biograficzne między innymi o Adamie Mickiewiczu, Juliuszu Słowackim, Zygmuncie Krasińskim i Cyprianie Norwidzie. Weszły one do kanonu badań nad twórczością tych poetów, przybliżając ich sylwetki kilku pokoleniom czytelników.
W zakresie odkryć dokumentacyjnych Zbigniew Sudolski wykonał pracę wprost tytaniczną. Odnalazł wiele nieznanych listów i dzienników polskich literatów doby romantyzmu. W ciągu 30 lat opublikował 11 zespołów korespondencji Krasińskiego, 4 tomy listów małżonki poety, Elizy z Branickich, listy rodziny Słowackiego, filomatów, Kornela Ujejskiego, Wincentego Pola, Józefa Kremera, lwowskiej familii Wildów. Wydał dzienniki i pamiętniki Franciszka Bagieńskiego, Heleny z Szymanowskich Malewskiej, Kajetana Kraszewskiego, Zofii Romanowiczówny, Konstantego Gaszyńskiego, a przede wszystkim Dziennik Sprawy Bożej Seweryna Goszczyńskiego, bezcenne źródło wiedzy o zaangażowaniu polskich emigrantów w działalność koła Andrzeja Towiańskiego w Paryżu. W wywiadzie zamieszczonym w 2 numerze „Nowych Książek” z 1996 roku stwierdził:
XIX wiek jest dla mnie właściwie wszystkim. Jego problemami wciąż żyję, wśród jego postaci poruszam się jak wśród członków najbliższej rodziny. Dla mnie Zygmunt i Eliza Krasińscy i ich dzieci to krąg osób bardzo bliskich. Więcej nawet o nich wiem niż o moich dziadkach czy pradziadkach.
Profesor Zbigniew Sudolski był człowiekiem niebywale pracowitym, o niezłomnym charakterze, ale przy tym ciepłym, przyjaznym i życzliwym. Nigdy nie odmawiał rady lub wsparcia kolegom ani studentom. W czasach PRL-u materiały zdobywał z narażeniem zdrowia i życia, gdy np. docieranie do polskich pamiątek w archiwach Lwowa czy Wilna budziło czujność sowieckiego NKWD, groziło aresztowaniem, uwięzieniem lub nawet zesłaniem. Monografie, artykuły, prace edytorskie Profesora pozostawią w naszej pamięci obraz uczonego ofiarnie oddanego pracy badawczej, pomysłowego, płodnego, o rozległych horyzontach poznawczych, którego ambicją i zasługą było ocalanie od zatraty cennych wartości kultury polskiej, troska o zachowanie jej ciągłości i tożsamości.
Żegnamy Człowieka Wielkiego Autorytetu. Rodzinie Profesora składamy wyrazy głębokiego współczucia.
Dyrekcja i Pracownicy
Instytutu Literatury Polskiej
Uniwersytetu Warszawskiego
